En toen viel de stroom uit….

Geschreven door collega Richard.
Leestijd 3 minuten

Ik ken Aart-Jan al een tijdje van het werk. Altijd gezellig in winkel waar hij werkt. Ook Aart-Jan zijn blog volg ik. Altijd leuke verhaaltjes met een goede boodschap. Ook zitten er verhaaltjes bij over ijs. Aart-Jan kan een heel verhaal schrijven over een ijsje halen. Hij maakt dan altijd wat mee. En ja hoor ik mezelf uitgenodigd om met Aart-Jan en ijsje te gaan eten. Ik op de motor naar Aart-Jan thuis waar ik netjes werdt verwelkomt.

Aart-Jan en ik gingen met de auto naar Barendrecht een ijsje eten. Er waren mensen die meer trek hadden dan wij. We stonden rustig in de rij op 1.5m afstand van onze voorgangers, terwijl voor ons een gezin invoegde van opzij. Wij hadden de tijd dus lieten dit gaan. 

We zijn aan de beurt. Aart-Jan ging alle bakken staan bekijken alsof het zijn eerste keer was. Vreemd, maar ik dacht hij wisselt vast weleens van smaak zeker. Op de aardbeiensmaak lagen grote aardbeien op de chocolade losse stukjes chocolade enz.enz. En Aart-Jan vraagt met een stalen gezicht of er ook citroen is. De citroenen waren de grootste stukken fruit in de hele vitrine. De man lachte en schepte een grote bol. Daarnaast kwam nog een bol bosvruchten en chocolade. Met slagroom natuurlijk. Ik nam bosvruchten, chocolade en stracciatella. En slagroom. We gingen buiten op een muurtje zitten en aten het heerlijk op. Aart-Jan kwam met het idee om nog wat te gaan drinken. Ik dacht gezellig. Misschien maken we dan nog wat mee. Met een straatkrant verkoper ofzo. Maar helaas. Niets bijzonders..

We reden met de auto naar een andere locatie in Barendrecht. We namen daar een terrasje. Doordeweeks dus lekker rustig. We namen er nog een plankje stokbrood met kruidenboter erbij en soort spiesjes. Idee van Aart-Jan, niet te eten. 

Maar goede, gezellige en serieuze gesprekken gevoerd. Jaja. Serieus en dat met Aart-Jan. Het was een leuke avond maar niets bijzonders meegemaakt zoals in zijn verhalen. We verlieten het terras en liepen door een soort winkelcentrum. Verlaten. We kwamen bij de roltrap maar daar stond geen stroom meer op. Dus wij naar boven geklommen. Daarna een eindje verder de roltrap weer naar beneden de parkeergarage in. Ook daar was de stroom af. Dus ik maak nog de grap dat in Barendrecht om 22.00 overal de stroom af is. Beneden aan de roltrap komen we er achter dat de schuifdeuren ook niet open gaan en voor de uitrit van de parkeergarage en een tralies hekwerk naar beneden is gekomen.

De parkeergarage sluit om 21.30 en is alleen toegankelijk voor bewoners. 

Het idee om wat mee te maken met Aart-Jan had een andere wending gekregen. De auto stond opgesloten in de parkeergarage. We konden de beheerder bellen om voor 50 euro contant de deur te laten openen. Maar we zijn zuinig dus nagedacht over een goedkopere oplossing. Aart-Jan zijn moeder is vast nog wakker dus kan als taxi fungeren. 

Aart-Jan belt zijn moeder met het verhaal dat we beide teveel gedronken hebben en niet meer kunnen rijden. De reactie van moeder Prins zal ik niet herhalen. Aart-Jan gelijk de echte reden maar uitgelegd. Zijn moeder springt in de auto en kwam onze kant op. Na 5 minuten waren wij bij de inrit van de parkeergarage na een wandeling roltrap op roltrap af en toen verkeerd gelopen. De calorieën van het ijs zijn er gelijk weer af. Uiteindelijk aangekomen bij de inrit rijdt er een bewoner naar binnen. deze heeft een afstandbediening. Aart-Jan zijn vriendelijkheid in de strijd gegooid en de man liet ons binnen en lag ons uit hoe we buiten moesten komen. Aart-Jan, moeder Prins weer gebeld. Deze had met hoge snelheid gereden om ons op te halen en was al ter plaatsen geland. We zijn maar achter elkaar naar huis toe gereden. 

Wil je iets meemaken? Ga met Aart-Jan een ijsje eten.